WTT niezmiennie najwyższy

Dla przypomnienia: całkowita wysokość WTT wynosi 208 m, krawędź dachu budynku znajduje się na wysokości 184 m, a ostatnie piętro użytkowe – na 176 m. Budynek ma także iglicę o długości 85 m, ale jest ona osadzona na wysokości 32 piętra (obiekt ma ich 42). Dodanie nowej iglicy pozwoli zachować budynkowi fotel lidera w rankingu najwyższych budynków biurowych w Polsce.
***
Przy okazji tej elektryzującej informacji nasuwa się jednak pytanie: jak mierzyć wysokość budynków, by móc jednoznacznie stwierdzić, który z nich jest najwyższy? Czy pomiar do najwyższego punktu budowli jest słuszny? Przy jego zastosowaniu nawet pozornie niski budynek może zyskać miano tego najwyższego – wystarczy, że zamontowana na nim iglica będzie odpowiedniej długości, albo też ostatnia, najwyżej położona sekcja niebotyku nie będzie przeznaczona do użytkowania. Dzieje się tak np. w przypadku wieży Burdż Chalifa wybudowanej w Dubaju – jej najwyższa kondygnacja użytkowa znajduje się na poziomie 585 m, zaś wyższe piętra (ze względu na ich konstrukcję) nie nadają się do użytkowania, ponieważ są zbyt wąskie. Oznacza to, że budynek na ponad 240 metrach wysokości pozostaje niewykorzystany.
Snując powyższe rozważania warto zwrócić uwagę na różnorodność metod pomiaru wysokości niebotyków, ponieważ zastosowanie różnych sposobów mierzenia tego samego budynku daje całkiem rozbieżne wyniki. Międzynarodowa organizacja non-profit Council on Tall Buildings and Urban Habitat (CTBUH), która zajmuje się tematyką wysokościowców, wyróżnia cztery podstawowe sposoby ich mierzenia. W każdym przypadku pomiar rozpoczyna się od poziomu, na którym znajduje się wejście do budynku, różna jest natomiast definicja jego najwyższego punktu.

• Pomiar do najwyższego punktu architektonicznego. Najbardziej znana metodologia, zgodnie z którą wysokość mierzona jest do najwyższego punktu budynku. W pomiarach tych uwzględnia się jedynie iglice, a inne elementy (np. anteny czy maszty) nie są wliczane do całkowitej wysokości obiektu. W oparciu o tę metodę powstaje ranking najwyższych wieżowców świata.
• Pomiar do linii dachu. CTBUH przestało stosować tę metodę w roku 2009 uznając, że konstrukcja nowych wieżowców uniemożliwia jednoznaczne wyznaczenie linii dachu, na której znajduje się punkt pomiarowy.
• Pomiar do najwyższej kondygnacji użytkowej. Przy pomiarze wykonywanym zgodnie z tą metodologią pod uwagę brane jest najwyżej znajdujące się piętro, na którym na co dzień pracują lub mieszkają ludzie. Uwzględniane są w niej również tarasy widokowe, natomiast piętra techniczne nie są wliczane do wysokości wieżowca.
• Pomiar do najwyższego punktu budynku. Wysokość wieżowca mierzona jest do jego najwyższego punktu niezależnie od jego konstrukcji. Metoda ta uznaje np. anteny czy maszty za integralne części obiektu.

Innowacyjne metody budownictwa pozwalają architektom na projektowanie nowoczesnych konstrukcji odbiegających od tradycyjnych kształtów, zatem być może w przyszłości konieczne okaże się stosowanie nowych metod pomiaru wieżowców, np. nie ich wysokości, ale długości. Nie możemy jednak zapominać, że – przy rosnących cenach gruntów (zwłaszcza w centrach miast) oraz zwiększającej się liczbie osób pracujących w dzielnicach centralnych – pierwszorzędne znaczenie ma nie tyle wysokość obiektu, co ergonomia wykorzystania dostępnej powierzchni. A analogiczną do tego założenia metodą wydaje się pomiar wysokości do najwyższej kondygnacji użytkowej wieżowca, czyli do przestrzeni, na której na co dzień przebywają ludzie.

(prima aprilis)