Zamek Ryski znów błyszczy

Państwowa agencja nieruchomości – Valsts Nekustamie Īpašumi – dostała zlecenie na wykonanie prac, które zajęło pięć lat, od SBRE, spółki utworzonej przez Re&Re i Skonto Būve. Nieruchomość o powierzchni 10 tys. mkw. jest po pełnym remoncie, włącznie z instalacjami i elementami dekoracyjnymi. Zarówno fundamenty, jak i konstrukcje nośne budynku zostały odnowione, a meble, obrazy, żyrandole oraz malowidła na ścianach i sufitach w całym zamku zostały odrestaurowane. Zespół zamkowy w Rydze powstał jako wynik licznych rozbudów tego, co było oryginalnie zamkiem zakonu liwońskiego, a potem został przekształcony w siedzibę prezydenta Łotwy. Prezydencka kancelaria we wschodniej części została zmodernizowana, zachowując równocześnie swój zabytkowy charakter, łącznie z pokojami spotkań, biurami i biurem prezydenta. – Ośmiu prezydentów Łotwy urzędowało na Zamku Ryskim, a za kilka miesięcy ja będę miał zaszczyt tam urzędować. Dla mnie początek urzędowania na Zamku Ryskim będzie dużym przeżyciem: w tych murach pisano przez wieki historię Łotwy – skomentował Vējonis, prezydent Łotwy. – Renowacje i zmiany miał swój wpływ na dzieła sztuki i architekturę. Sala Festiwalowa, w której się znajdujemy, miała swoje radosne i dramatyczne momenty. W 1938 roku prezydent Ulmanis mógł w niej przyjąć 1038 gości, a w 1940 pojawiły się malowidła na suficie, które później zasłonięto. To jeden z aspektów piękna tego zamku – ideologicznie, nie jest skończony i nigdy nie mógł zostać skończony. Praca wykonana dotąd na zamku była efektem wspólnego ogromnego wysiłku, poniesionego z godną podziwu bezinteresownością i zaangażowaniem. Mam nadzieję, że ten budynek przyniesie nam wszystkim szczęście – powiedział Imants Lancmanis, przewodniczący rady ds. odrestaurowania Zamku Ryskiego. – Podczas renowacji zamku odkryto wcześniej niewidoczne dzieła sztuki – relief Waltera von Plettenberga, mistrza zakonu liwońskiego, utworzonego około 1515 roku. Kopie reliefu rozdaje się dzisiaj osobom, które poniosły znaczny wkład w projekt – powiedział Didzis Putniņš, dyrektor generalny Re&Re. – Sala Festiwalowa nie była używana od dłuższego czasu i służyła jako magazyn, a zatem musieliśmy włożyć sporo wysiłku, aby przywrócić zabytkowy charakter wnętrza z 1938 roku, zaprojektowanego przez Eižensa Laube, łącznie z malowidłami na suficie, meblami, drewnianymi detalami i żyrandolami. Dużo pracy włożono w renowację Białej Sali, która objęła rekonstrukcję wnętrza i elementów wykończeniowych. Efekt jest taki, że 68 mkw. ścian i sufitu we wnętrzu sali zbudowanej w XIX w. zostało ponownie pokryte złotem. Dodatkowo wzmocniono belki sufitowe i konstrukcję dachu – wyjaśnił dyrektor.