Polska Głośne otwarcie w Bydgoszczy

Budynek posiada sześć kondygnacji nadziemnych i dwie podziemne. W obiekcie znajdzie się ponad 100 sal ćwiczeniowych, audytoria, biblioteka, studio nagrań, Studio Dolby, akademiki i cztery sale koncertowe: symfoniczna, operowa, kameralna i organowa. Łącznie kampus pomieści 840 widzów w czterech salach koncertowych.

Od strony jeziorka i zaprojektowanego parku obiekt jest najniższy. Część administracji i akademików umieściliśmy wyżej i wycofaliśmy, by złagodzić skalę przestrzeni nad wodą i nadać jej ludzką skalę - tłumaczy Krzysztof Bagiński, architekt z plus3-architekci i współautor projektu.

Nad brzegiem powstały też scena plenerowa oraz miejsca rekreacji wśród zieleni, a od strony ruchliwej ul. Kamiennej budynek nabiera bardziej wielkomiejskiego charakteru.

Kampus miał być silnym, ale nie przytłaczającym akcentem. Elewacja budynku to wyraziste zestawienie szkła i cegły. Przeszklone płaszczyzny przeplatają się z pionowymi pasami ceramicznymi, tworząc dynamiczny układ. Szklane powierzchnie otwierają budynek na jezioro i park, jednocześnie wpuszczając do wnętrz dużo naturalnego światła. Elewacja nie jest jednorodną taflą, to rozbity rytm lustrzanych i transparentnych elementów, reagujących na otoczenie: wodę, zieleń i ruch, dzięki czemu gmach staje się integralną częścią krajobrazu. Falujące odbicia na szkle kojarzą się z wibracjami dźwięku unoszącymi się w przestrzeni – podkreśla Katarzyna Głażewska, architektka i właścicielka pracowni plus3-architekci.

Budynek powstał na terenie dawnej cegielni, a inwestycja stała się impulsem do rewitalizacji całej okolicy. Zastosowanie cegły stanowi nie tylko nawiązanie do dawnej funkcji obiektu zlokalizowanego w tym miejscu, ale też wybór funkcjonalny i estetyczny.

Zastosowaliśmy cegłę zarówno na elewacjach, jak i we wnętrzach, by zbudować spójność całego założenia. Ten materiał nadaje architekturze wyrazistość i pozwala jej prawdziwie „wybrzmieć”. Cegła ręcznie formowana, w odcieniu jasnoszarym, subtelnie akcentuje rytmikę bryły i architektoniczne detale. Reaguje na zmienne światło i tworzy zróżnicowane efekty światłocienia – tłumaczy Głażewska.

We wnętrzach cegła spełnia też funkcję akustyczną – sprzyja rozpraszaniu dźwięku, umożliwiając uzyskanie efektu pogłosu zbliżonego do tego, który znany jest z architektury sakralnej. Każdą z sal zaprojektowano według zasady „box in box”, czyli jako osobną, wewnętrzną przestrzeń wyizolowaną od konstrukcji budynku. Ściany, sufity i podłogi każdego „pudełka” są elastycznie zawieszone lub oddzielone od szkieletu obiektu. Dodatkowe warstwy tłumiące, w tym ciężkie maty gumowe i wełna mineralna, redukują wszelkie wibracje, a precyzyjne wykonanie ścian trójwarstwowych, podłóg pływających i podwieszanych sufitów gwarantuje, że każda sala zachowuje pełną izolację akustyczną.

Aby uniknąć tzw. przesłuchów, czyli przenoszenia dźwięku przez kanały powietrzne, dla sal koncertowych i nagraniowych zaprojektowano odrębne układy wentylacyjne. Kanały wyposażyliśmy w tłumiki akustyczne, komory rozprężne i elastyczne przewody ograniczające drgania – zapewnia Bagiński.

Budynek jest w dużej mierze samowystarczalny energetycznie. Panele fotowoltaiczne i magazyn energii pozwalają gromadzić i wykorzystywać prąd w najbardziej efektywny sposób, a gruntowe pompy ciepła zapewniają naturalne ogrzewanie zimą i chłodzenie latem. W skrajnych warunkach budynek korzysta jedynie ze wsparcia miejskiej sieci ciepłowniczej. Całkowicie zrezygnowano z wentylacji grawitacyjnej i otwieranych okien, a świeże powietrze dostarczane jest przez centrale wentylacyjne z odzyskiem ciepła.