Rosja Półkilometrowy płomień nad Petersburgiem

Budowa kompleksu nad Zatoką Fińską w dzielnicy Primorskij rozpoczęła się w 2012 roku, prace konstrukcyjne zakończyły się w październiku 2018 roku, pod koniec 2020 roku były gotowe drogi dojazdowe, obecnie trwa zagospodarowanie nabrzeża i aranżacja wnętrz wieży o 87 kondygnacjach.

Początkowo szklany drapacz chmur w kształcie płomienia i wysokości niecałych 400 metrów miał stanąć u ujścia rzeki Ochta, na miejscu zniszczonej przez Piotra Wielkiego szwedzkiej twierdzy, jednak zaprotestowali mieszkańcy "północnej stolicy" oraz UNESCO – wieżowiec stanąłby w strefie buforowej zabytkowego centrum miasta, które zostało wpisane na listę dziedzictwa światowego, a za jego dominantę uznaje się Pałac Zimowy o wysokości... 22 metrów. Na początku 2011 roku zdecydowano o przeniesieniu inwestycji dalej od historycznego centrum, do kwartału o nazwie Łachta, gdzie wieża mogła "urosnąć" o 66 metrów.

Budynek zaprojektowano na planie pięcioramiennej gwiazdy. Pięć skrzydeł budynku zwężą się ku górze i obraca spiralnie o 0,82 stopnia na każdej kondygnacji (łącznie o około 90 stopni na całej wysokości). Zewnętrzna elewacja wieżowca została wykonana z formowanego na zimno szkła i jest największą tego typu konstrukcją na świecie – jej powierzchnia to ponad 0,5 mln mkw. W 462 metrach wysokości znaczący udział ma 100-metrowa iglica, która jest wizualnie zintegrowana z elewacją części użytkowej wieży.

Ponieważ Łachta Centr jest również najbardziej wysuniętym na północ niebotykiem na świecie, projektanci musieli zmierzyć się z wieloma wyzwaniami związanymi z kształtem wieży i jej lokalizacją – niebotyk powstał na niestabilnym, nadmorskim gruncie, na dodatek konstrukcja musiała wytrzymać silny wiatr, wysoką wilgoć, ekstremalnie niskie temperatury, a także nagłe zmiany warunków atmosferycznych. Przez kilka miesięcy w roku najwyższe kondygnacje wieży toną w chmurach, co wymagało zaprojektowania systemu przeciwoblodzeniowego. Z kolei wylewanie płyty fundamentowej wieży w 2015 roku zostało zarejestrowane w Księdze Rekordów Guinnessa jako rekord w nieprzerwanym betonowaniu – w tym celu zużyto 19,6 tys. m3 betonu – ponadto w grunt wbito ponad 2 tys. pali o średnicy 2 metrów.

Szkło zostało wykorzystane nie tylko jako powłoka elewacji, ale również materiał konstrukcyjny – szklane słupy podpierają stropy najniższych kondygnacji zapewniając wizualną lekkość i przejrzystość. Z kolei atrium stanowiące podstawę wieży pokryto folią ETFE, która jest kilkadziesiąt razy lżejsza od szkła, ponadto odporna na promieniowanie UV i ekstremalne zmiany temperatury, a – ze względu na niski współczynnik tarcia – ma właściwości samoczyszczące. Ciekawym rozwiązaniem jest również platforma, z której prowadzi się prace konserwacyjne elewacji – pojazd porusza się wokół budynku po spiralnej szynie wyposażonej w osobny system przeciwoblodzeniowy, a sama szyna służy także jako nośnik opraw podświetlających budynek z zewnątrz.

Koszt inwestycji jest szacowany na ponad 1,8 mld dolarów (budowa najwyższego budynku świata, Burj Khalifa w Dubaju, kosztowała "jedynie" około 1,5 mld). Projekt architektoniczny Łachta Centr powstał w pracowniach Gorprojekt i RMJM, kompleks uzyskał certyfikat LEED na poziomie Platinum. Data otwarcia nie została jeszcze podana do publicznej wiadomości.